Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius? Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Duo Reges: constructio interrete. Amicitiam autem adhibendam esse censent, quia sit ex eo genere, quae prosunt. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; Quid affers, cur Thorius, cur Caius Postumius, cur omnium horum magister, Orata, non iucundissime vixerit? Si longus, levis dictata sunt.

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Velut ego nunc moveor. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia? At ille non pertimuit saneque fidenter: Istis quidem ipsis verbis, inquit; Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Quis Pullum Numitorium Fregellanum, proditorem, quamquam rei publicae nostrae profuit, non odit? Non enim quaero quid verum, sed quid cuique dicendum sit.

Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Prioris generis est docilitas, memoria; Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? An vero displicuit ea, quae tributa est animi virtutibus tanta praestantia? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere.

Antiquorum autem sententiam Antiochus noster mihi videtur persequi diligentissime, quam eandem Aristoteli fuisse et Polemonis docet. Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit; Quis istud, quaeso, nesciebat?

Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Cur deinde Metrodori liberos commendas? Immo alio genere; Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Videsne, ut haec concinant? Quid de Pythagora?

Quo modo autem philosophus loquitur?

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. Is es profecto tu. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Claudii libidini, qui tum erat summo ne imperio, dederetur.