Quippe: habes enim a rhetoribus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Si autem id non concedatur, non continuo vita beata tollitur. Duo Reges: constructio interrete. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Easdemne res? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Quid adiuvas?
Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam.
Restinguet citius, si ardentem acceperit. Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Efficiens dici potest. Age nunc isti doceant, vel tu potius quis enim ista melius?
Mihi enim erit isdem istis fortasse iam utendum. Familiares nostros, credo, Sironem dicis et Philodemum, cum optimos viros, tum homines doctissimos. Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
Quod autem principium officii quaerunt, melius quam Pyrrho; Paria sunt igitur. Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere; Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Memini vero, inquam; An hoc usque quaque, aliter in vita?
Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta? Tertium autem omnibus aut maximis rebus iis, quae secundum naturam sint, fruentem vivere. Nam de isto magna dissensio est. Quamquam id quidem, infinitum est in hac urbe; Mihi enim satis est, ipsis non satis. Pollicetur certe. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Minime vero istorum quidem, inquit. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tria genera bonorum;
Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.
Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis et Academicis omnia transtulissent, nominibus aliis easdem res secuti sunt. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum. Ego vero isti, inquam, permitto. Cur iustitia laudatur?
Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo. Plane idem, inquit, et maxima quidem, qua fieri nulla maior potest. Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere. Quid de Pythagora? Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Sullae consulatum? Tum Torquatus: Prorsus, inquit, assentior; Callipho ad virtutem nihil adiunxit nisi voluptatem, Diodorus vacuitatem doloris.
