Tu quidem reddes;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Obsecro, inquit, Torquate, haec dicit Epicurus? Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Duo Reges: constructio interrete. Praeteritis, inquit, gaudeo. Si longus, levis. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Qui est in parvis malis. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Torquatus, is qui consul cum Cn. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. In schola desinis. Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant? Immo videri fortasse. Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem. Aperiendum est igitur, quid sit voluptas; Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Ac tamen hic mallet non dolere. Quae duo sunt, unum facit. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. Facit igitur Lucius noster prudenter, qui audire de summo bono potissimum velit; Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus.
Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Bonum incolumis acies: misera caecitas. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Quare ad ea primum, si videtur; Omnia contraria, quos etiam insanos esse vultis. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Quorum altera prosunt, nocent altera.
Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Bonum incolumis acies: misera caecitas. Recte, inquit, intellegis. Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Ac tamen hic mallet non dolere. Ille vero, si insipiens-quo certe, quoniam tyrannus -, numquam beatus; Scrupulum, inquam, abeunti; Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Nihil illinc huc pervenit. Ab his oratores, ab his imperatores ac rerum publicarum principes extiterunt.
Cur id non ita fit?
Quis est tam dissimile homini. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo.
